Anne Jan Odinga Welzijn is gericht op het welzijn van jongeren, jongvolwassenen en volwassenen. Jarenlang ben ik een echte jongerenwerker en jongerenhulpverlener geweest. Ik ben de afgelopen jaren echter ook begonnen met volwassenen bij te staan en dat beviel me eigenlijk wel. Misschien ben ik gegroeid …

 Mijn projecten komen voort uit het zelf doorleven van verslavingen, mentale gezondheid, het gebrek aan zelfvertrouwen, zelfwaardering en zelfliefde. Jarenlang heb ik door mijn leven heen geploeterd. Ik wist niet wat ik wilde, wie ik wilde zijn en voor niet wie ik zelf was. Tot ik in 2016 bij Verslavingszorg Noord Nederland ging werken. Ik ontdekte voor het eerst wat het betekende om je veilig te voelen. Voor het eerst durfde ik mijzelf kwetsbaar op te stellen bij mijn collega’s. Ik ontdekte dat ik geen zelfvertrouwen had en nadat ik dit gedeeld had bij een intervisie voelde ik mij in eerste instantie naakt en dom. Hoe kon een vent van 40 jaar nou geen zelfvertrouwen hebben. Hoe dit zich verder ontwikkelde komt in de volgende Frequently asked questions aan de orde.

1. Wat doet Anne Jan Odinga Welzijn?

Ik houd mij met name bezig met mensen met verslavingsproblemen en mentale gezondheid. Samen met gemeenten en netwerkpartners zet ik sociale projecten op voor kwetsbare groepen. Dit deel doe ik het liefste. Ik vind het namelijk mooi om zowel met groepen als individuen te werken. Op dit moment ben ik druk bezig met het opzetten van sportprojecten voor mensen die uitvallen op school of hun werk. Ik nodig hen uit om mee te doen aan een sportproject. Met als doel om hen inzicht, acceptatie en geluk te leren ontdekken, waarna ze een duurzame keuze kunnen maken voor een nieuwe school of baan.

2. Waarom ben je voor jezelf begonnen?

Het heeft altijd in mijn gedachten gespeeld. Alleen wist ik nooit wat ik dan zou kunnen doen. Ik had namelijk een chronisch tekort aan zelfvertrouwen, zelfwaardering en zelfliefde. Toen in 2014 de gemeente Rhenen mij vroeg of ik -als zelfstandige- alcohol- en drugsvoorlichting wilde geven in een gelovige gesloten gemeenschap greep ik dit met beide handen aan. Ik adviseerde echter om een werkgroep op te richten met mensen uit het dorp zelf, die zich betrokken en verantwoordelijk voelen voor hun jeugd. Met de input van die werkgroep kon ik aan de slag. Zo kom ik al jaren in keten en hutten waar ik met de jongeren over allemaal verschillende dingen praat. Van voetbal, alcohol en drugs tot aan seksualiteit, intimiteit en porno.

3. Waarom vind je het zo belangrijk om dit te doen?

Ik ben zelf aan vele dingen verslaafd geweest. Van chocola naar alcohol, drugs, seks tot aan werken en sporten aan toe. Nu weet ik dat dit kwam doordat ik als klein mannetje van 18 maanden een steelpannetje heet water over mij heen had getrokken. Waardoor er op dat moment 1/3 van mijn lichaam met derdegraads brandwonden was verbrand. Dit trauma werd vergroot doordat ik de eerste twee maanden van mijn ziekenhuisbezoek vastgebonden lag op de IC. Dit om te voorkomen dat ik zou gaan klauwen aan de brandwonden, die op mijn arm en borst zaten, om mijn hart en longen te beschermen. Daarna keken mensen mij altijd aan of ik vies, lelijk of eng was. Gecombineerd met twee opmerkingen ergens rond mijn tiende als; “woww wat ben jij eng” en “Je lijkt wel een verbrande kip”. Dit zorgde ervoor dat ik binnen een aantal jaar veranderde van een leuk, open en spontaan kereltje veranderde in een angstige, manipulatieve, cynische jongen. Die vooral heel bang en kwetsbaar was, maar dat zeker niet wilde laten merken. Ik deed stoer, had een grote bek als ik durfde en deed vooral heel veel domme en stomme dingen zonder er over na te denken. Ik kwam steeds verder van mezelf af te staan en daardoor ook van mensen van wie ik hield. Ik heb geen enkele jeugdvriend over gehouden. Dit kwam omdat ik nooit in het nu leefde. Ik was continu op de vlucht omdat ik mij onveilig voelde. Als ik een nieuwe vriend of vriendin had dan legde ik dat steeds op de weegschaal en testte ik de ander of die wel van mij hield. Dit was voor anderen natuurlijk super irritant en logischerwijs waren ze vroeg of laat wel weer klaar met me. Ik voelde mij dan weer afgewezen en dan was het plaatje weer compleet. Ik hoor er niet bij want ik ben raar. Toen ik alcohol en later wiet ontdekte was ik denk ik redelijk snel verkocht. Omdat het er voor zorgde dat ik even niet meer voelde. Weg van de pijn. Het vervelende is dat dit maar voor even is. Als je er verslaafd aan raakt, dan komen de gedachten en gevoelens gewoon elke dag weer terug en ben je dus nog verder van huis. Maar ja, en dan…

Ik kreeg een wake up call van een vriend toen ik 25 was. Hij noemde mij de koning der egoïsten. Dit deed pijn. Wat het nog pijnlijker maakte was toen ik dit deelde met mijn ouders zij dit bevestigden en mij vertelden dat ze dit al jaren tegen me hadden gezegd! Dan heb je ’t gevoel of alles onder je weg zakt. Het wankele huis dat mijn leven was, zakte toen volledig door z’n steunpilaren.

Hoe pijnlijk ook, dit heeft me wakker geschud, want na een paar dagen, zag ik in wat ze bedoelden te zeggen. De ruzies en problemen die ik altijd had gehad met iedereen, lag niet aan iedereen, maar aan mij…

Ik heb dus het geluk gehad dat ik uit een heel lief en hecht gezin kom, die mij ondanks al mijn onhebbelijke gedrag nooit hebben laten vallen of in de steek gelaten. Het was altijd passen en meten voor hen om met mij om te kunnen gaan. Maar altijd en elke keer waren ze er weer als ik ze nodig had. Dit is ook tekenend voor mij geweest, want het zorgde er uiteindelijk voor dat ik dit ook wilde betekenen voor anderen, die niet uit zo’n gezin komen, die geen ondersteuning of onvoorwaardelijke liefde kennen.

Toen ik een paar jaar geleden in de verslavingszorg werkte mocht ik leiding geven aan Sportproject Heerenveen. Jongeren tot soms wel 36 jaar! die vaak juist uit gezinnen kwamen waar geen liefde en ondersteuning voor hen was. Maar waar ze het zelf maar moesten uitzoeken of juist voor hun verslaafde op psychische ouders moesten zorgen van jongs af aan. Deze jongeren deden mee aan het project omdat ze tijdelijk geen school of werk meer hadden. Vaak door sociale, psychische, verslavingsproblemen of een combinatie hiervan.

Ik merkte dat ik van deze jongeren juist heel blij werd. Dit kwam onder andere omdat ze kwetsbaar waren en geen zelfwaardering, zelfvertrouwen en zelfliefde ervaarden dat ik herkende van mijn eigen leven. Ik was alleen een stukje verder dan zij. Ik besloot om mij kwetsbaar op te stellen tijdens de ontbijtsessies, zodat ze van mij konden afkijken dat dit niet erg is, maar als je dit herkent en erkent dit juist een kracht kan worden. Ik vertelde hen bijvoorbeeld dat ik net had ontdekt dat ik geen zelfvertrouwen had. Ik was 40 jaar oud! Ik voelde mij naakt en stom toen ik het ontdekte. Maar toen ik het geaccepteerd had, kreeg ik rust en ben ik opzoek gegaan naar zelfvertrouwen. Hoe kom je hieraan? Dit wilde ik weten. En zo ging ik op zoek. Dit proces deelde ik aan tafel met de deelnemers. Puur om hen inzicht te bieden en om als voorbeeld te dienen om dit ook te doen. Het ongelofelijke gebeurde, stuk voor stuk begonnen zij het ook te doen. Ondanks mooie vakanties die ik heb ondernomen, was dit toch echt de mooiste reis! Ik zag en voelde hen opbloeien.

Toen ik begon zat er bijvoorbeeld een deelnemer bij die er al vanaf het begin bij was. Al zo’n zes jaar. Ze hield niet van sporten en ging dan ook nooit als een malle, maar ze was er altijd. Ze sloeg nooit een dag over. Om de twee weken mocht ze de vlag van de plaatselijk Sc over het veld dragen. Dit vond ze fantastisch om te doen. Dit kwam omdat het sportproject en Sc Heerenveen voor haar aan voelden als familie. Dit raakte me, en toch dacht ik. Dit moet wel anders. Dit meisje deed namelijk ook niets meer dan deze twee dingen. De rest van de week zat ze thuis, at ze bruine bonen en rookte ze shag. Dit deed ze van €40 per week, omdat haar ex-vriend allemaal schulden op haar naam had gemaakt.

Ik veranderde het project van een dagbesteding naar een soort sociaal sportief re-integratieproject. Ik ging actief met haar in gesprek en zocht een werkcoach om een geschikte baan voor haar te zoeken. Dit heeft zij uiteindelijk gevonden. Bij een internationaal bedrijf mocht ze contact onderhouden met Duitsland. Haar salaris werd voor een groot deel door de gemeente betaald maar dit mocht de pret niet drukken. Haar baas was blij met haar, ik was blij want nu kon een andere deelnemer haar plaats innemen, maar ze was vooral zelf heel erg blij dat ze de hele week mag werken.

Wat ik dus belangrijk vind om te doen. Is om mensen inzicht te geven in zichzelf, zichzelf te accepteren en te omarmen. Om te houden van jezelf zoals je bent. Dat je kan vertrouwen op jezelf en dat je opzoek moet gaan om jezelf te kunnen waarderen. Dit wilde ik vaker gaan doen, misschien wel voor mezelf. Er was maar één maar… oeefff zelfvertrouwen heeft meerdere lagen?!… het heeft dus een aantal jaar geduurd, weer gesprekken met mezelf, maar dit jaar ben ik toch echt begonnen met het opzetten van sportprojecten. Zo loopt mijn ondernemerschap heel synchroon met mijn persoonlijke ontwikkeling. Heel bijzonder.

4. Aan welke projecten heb je met veel plezier gewerkt de laatste tijd?

Het opzetten van sportprojecten kost veel tijd, maar ik leer er veel van. Dus het is erg leuk en leerzaam om te doen. Tot ik begon met het opzetten van sportprojecten kwamen de opdrachten als vanzelf naar mij toe. Nu moet ik acquireren. Dit vond ik tot voor kort erg eng, toen spannend en nu vind ik het eigenlijk gewoon heel leuk om te doen. Partijen benaderen om hen mee te nemen om iets moois op te zetten voor anderen. Dat is gewoon heel erg bijzonder en mooi om te doen. Ik merk dat ik hierdoor ook weer groei en ja, dat is altijd plezierig.

5. Wat vind je het tofste/mooiste aan je werk?

Dankbaarheid ontvangen van mensen doet me elke keer wel wat. De relatie die deelnemers aan een sportproject en ik met elkaar aangaan omschrijven zij soms als intiem. Omdat we veel persoonlijke dingen met elkaar delen. Je leert elkaar op een diepere laag kennen dan de meeste relaties die iemand heeft. Dit is heel bijzonder. En kan omdat het veilig is. Dus als een deelnemer na een jaar intensief met elkaar gewerkt te hebben positief uitstroomt en zijn of haar dankwoord uitspreekt naar de groep of mij is dat elke keer weer bijzonder en voel ik veel dankbaarheid. Voor het feit dat de deelnemer vertrouwen had om de relatie aan te gaan, zichzelf te geven en op zoek te gaan naar zijn of haar dromen of wensen en daaraan te gaan werken.

6. Als iedereen een kloon van jou zou zijn, hoe ziet de wereld er dan uit?

Poehh lastige vraag. Ik ben om eerlijk te zijn niet zo van het klonen. Ik hou van de verschillen in de mens. Dat iedereen afzonderlijk zijn eigen weg weet te vinden. Dat iedereen zich zelf kan accepteren en waarderen. Ik gun ook iedereen zelfvertrouwen, want dan kun je bewust beslissingen nemen waar je volledig achterstaat. Dat achteraf blijkt dat het niet de juiste keuze is geweest is dan minder relevant. Daarnaast gun ik iedereen zelfliefde. Want als je dat hebt, kun je ook van anderen houden, zoals ze zijn.

7. Wat is je favoriete YouTube-filmpje?

Ik denk dat ik het meeste de ademhalingstechnieken van Wim Hof beluister. Ik heb namelijk bijna altijd koude voeten. En daar heb ik zo’n verschrikkelijke hekel aan dat ik besloten heb om de Wim Hof ademhalingstechnieken en KOUD DOUCHEN elke ochtend te doen. Hier heb ik echt wel een paar maanden over gedaan om hier echt aan te beginnen. Dus omdat ik zo klaar ben met mij koud te voelen, sta ik nu  elke ochtend op en spring ik onder de koude douche. De truc is om je te focussen op je ademhaling. Dan kan je er in één keer gewoon tegen!! Het is zelfs zo dat ik nu gewoon mijn tanden poets onder de koude douch. LEKKAHHH

Dus ik ben deze man eigenlijk heel dankbaar, voor zijn inzichten en inzet en enthousiasme. Want daardoor ben ik het uiteindelijk toch gaan doen. 

Update op 10 maart 2022. Inmiddels drie maanden koud douchen achter de rug en ik heb de kamertemperatuur inmiddels teruggeschroefd naar 17 graden!! Wel met een trui aan en een lekker voetenverwarmertje op de bank. Maar zeker nu scheelt dit echt in de kosten én sta ik veel “chiller” buiten in plaats van trillend .

8. Heb jij ook het bordje ‘HOME’ in je huis staan?

Uuhh nee. Home is where the heart is toch. Nou die is bij mijn ouders, bij m’n zus, zwager en vrienden. Die reist dus gewoon mee.

9. Met welke klanten werk je het liefst?

Voor wat betreft projecten. Klanten die mee kunnen gaan in mijn visie en enthousiasme, die kritisch kunnen meedenken en waarmee ik mooie projecten kan opzetten.

Klanten met betrekking tot het coachen. Dan kies ik natuurlijk voor hen die ik ‘geraakt’ heb en een andere richting op durven te gaan. Die zich kwetsbaar durven op te stellen omdat ze willen groeien en daar, ondanks de dalen waar ze doorheen gaan, toch doorgaan omdat ze de nieuwe horizon hoe dan ook willen bereiken. Daar heb ik veel respect voor.

10. Waar kunnen mensen je ‘s nachts voor wakker maken?

Niet voor heel veel. In mijn vroegere leven was ik een nachtbraker. Daar ben ik bijna volledig vanaf gestapt. Ik vind het nu heerlijk om vroeg m’n bed in te duiken en te lezen. En dan te slapen en te blijven slapen. Maar goed als het dan toch moet, dan natuurlijk voor noodsituaties, een knuffel van mijn zoon of van die spinazie a lá blub.

11. Wat is naast je werk belangrijk voor je?

Mijn werk is niet het allerbelangrijkste. Dat is mijn zoon. Hij is de katalysator van mijn leven. Door hem wilde ik veranderen. Van een watertrappelende pannenkoek zonder stuur die in de overlevingsstand leefde en naar zijn impulsen luisterde naar een lieve verantwoordelijke pedagogische vader met wie je veel kan lachen en die koersen uitzet. Daarnaast het gezin waar ik uitkom natuurlijk en met wie ik alles kan delen. Grove grappen en samen huilen. Dat blijf ik een bijzondere combinatie vinden.

Maar ook sporten is voor mij erg belangrijk. Ik vind het fijn om veel te wandelen. Kan kom ik altijd tot goede inzichten en ideeën. En als ik me even depri voelde, kom ik als herboren terug. Fitnessen vind ik ook erg lekker om te doen. Steeds doelen stellen en daarnaar toe werken vind ik uitdagend en bevredigend. Ok even een geheimpje delen dan. Mijn doel is om de eerste verbrande man op de cover van Men’s health te zijn .

12. Hoe ziet je ideale zaterdagavond eruit?

Meestal werk ik op zaterdagavond. Maar dat zal wel niet bedoeld worden haha. Mooi weer, eerst wandelen tot het donker en stil wordt, dan met een paar vrienden rond een vuurkorf babbelen.

13. Wat is je grootste ergernis?

Drie keer vice-wereld kampioen voetbal is uniek maar ook een grote ergernis!

10. Ik ben enthousiast over je aanbod, wat is de eerste stap?

Bel me maar, dan maken we even een afspraak en kom ik langs.